Akşamlar üstehen kara gele

Allahın ateşi karnahan dola

Allah kökünü kuruta

Allah sana uyuz vere, kaşınacak tırnak vermeye

Ayakların kırıla kud olasan

Bemurat tahtasına uzanasan

Benden sonra gün görüp sefa sürmeyesen

Bir solukluk olasan

Ekmek atlı, sen yaya olasan

Elin ayağın kırıla da yanahan uzana

Gezen dert karnına dolsun

Gidişin olada, dönüşün olmaya

Gözlerine betire aha

İtinen alâmete, kurd’ unan kıyamete kalasın

boydan yukarı çıkmayasan

Ocağın bata, kapın kitlene

Ölmeye, itmeye, sürünesen

Seni çor tuta

Seni gorbagor olasan

Seni karayola gidesen

Suratahan baba çıka

Suya sabuna dokunmadan gidesen

Tandur başlarında kalasan (bakacak kimsen olmaya, başkalarına muhtaç olasan)

Yazın ayrana, kışın yorgana muhtaç olasan

Allah seni bemirat tahtasına uzada

Seni nediyim, ne olsan

Toprak başahan ola

Umaram Allah’ tan Gelin Abuğuna galasan.

Bemirat
: Teneşir

Kud
: Kötürüm

Çor
: Bir Hastalık

Karayol
: Bilinmeyen Ölüm

Abuğ : Muhtaç olmak.